به نقل از «ایرنا»

اعتراف نخبگان آمریکایی؛ جهان علیه هژمونی آمریکا شورش کرده است

تاریخ انتشار: ۶ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۳۷۳۵۶

به گزارش روز شنبه ایرنا، تارنمای راشاتودی در مطلبی به قلم دانیل کوالیک (Daniel Kovalik) مدرس حقوق بشر بین‌الملل در دانشکده حقوق دانشگاه پیتسبورگ و نویسنده کتاب «نیکاراگوئه: تاریخچه مداخله و مقاومت ایالات متحده» نوشت: سخنرانی اخیر فیونا هیل (Fiona Hill) مقام سابق کاخ سفید در شهر تالین، استونی، نشان داد که دستکم یک نفر در واشنگتن به اندازه کافی بر این امر واقف است که چه اتفاقی در جهان در حال رخ دادن است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این مقام آمریکایی تصدیق کرد که درگیری در اوکراین به بروز «شورش نیابتی» به سرکردگی روسیه علیه هژمونی آمریکا منجر شده است.

این موضوع کاملا درست است همان طوری که ما از ابتدای حمله نظامی روسیه در بهار سال گذشته مشاهده کرده ایم. اما این اتفاق از مدتها قبل رخ داده و نتیجه آن چیزی است که آمریکا با رفتارهایش بر سر خود آورده است.

نویسنده افزود: اول از همه باید اشاره کرد که شوروی (سابق) به عنوان سلف روسیه کنونی، رهبری شورش علیه هژمونی آمریکا را در بیشتر دوران های تاریخ خود برعهده داشته است.

حمایت مسکو به ویژه در دوران جنگ سرد نقش کلیدی را در تلاش کشورهای جهان سوم برای سرنگونی قرن ها استعمار غرب در آمریکای لاتین، آفریقا و آسیا ایفا کرده است.

آمریکا تلاش کرد تا با توسل به قوه قهریه و زور از این نظام استعماری دفاع کند. در حقیقت جنگ سرد، جنگ نیابتی بزرگی علیه استعمار بین آمریکا و شوروی سابق بود؛ آمریکا برای حفظ این نظام می جنگید و شوروی تلاش می کرد آن را برچیند. بیشتر کشورهای جهان مدیون کمکی هستند که از شوروی در شکستن زنجیره های استعمار دریافت کردند.

فدراسیون روسیه به تازگی در بیانیه سیاست خارجی خود در ۳۱ مارس(۱۱ فروردین) ۲۰۲۳ به همه این مسائل اذعان و در آن اعلام کرد که مهمترین دستاوردهای سیاست خارجی اتحاد جماهیر شوروی شکست نازیسم در طول جنگ جهانی دوم و نقش آن در استعمار زدایی موفقیت آمیز بوده است. روسیه امروزی می گوید که به عنوان «جانشین قانونی» اتحاد جماهیر شوروی، به دنبال تلاش می کند این اهداف را دنبال کند.

نویسنده در ادامه آورده است: پس از فروپاشی بلوک شرق در سال ۱۹۸۹ و سقوط اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۱، آمریکا این فرصت را بدست آورد تا سلطه غرب بر جهان را تا حد زیادی به صورت کنترل نشده حفظ کند. در حالی که آمریکا از هدف خود به عنوان «صلح بین المللی» تحت نظارت و نفوذ این کشور یاد می کرد، روش های آن ارتباط چندانی با صلح نداشت. بنابراین، واشنگتن برای تهاجم و حمله به کشورهای دیگر از پاناما (۱۹۸۹)، تا عراق (۱۹۹۰)، صربستان (۱۹۹۹)، افغانستان (۲۰۰۱)، باز هم عراق (۲۰۰۳) و لیبی (۲۰۱۱) هیچ فرصتی را از دست نداد. حتی تهاجم‌های کوچک‌تر و بسیاری از جنگ‌های نیابتی و تروریستی که ایالات متحده در این مدت به راه انداخته است در این فهرست لحاظ نشده است؛ مانند جنگ سوریه، که در سال ۲۰۱۱ آغاز شد، و اوکراین با کودتای ۲۰۱۴ که آمریکا به تحریک آن کمک کرد.

در حالی که آمریکا مدعی است که تمام جهان در مخالفت با اقدامات روسیه در کنار او هستند و از این کشور حمایت می کنند، در جنگ اوکراین این امر صحت ندارد و مقامات آمریکایی آن را می دانند. «جهان» تنها در صورتی از آمریکا حمایت می کند که مناطقی از آن مانند آمریکای لاتین، آسیا و آفریقا را حذف کنیم. این مناطق که بیشتر جمعیت کره زمین را در خود جای داده اند، از آمریکایی ها حمایت نکرده و نمی کنند. بسیاری از کشورهای این مناطق از مداخله آمریکا در حیاط خلوت خود در قالب جنگ های تهاجمی، کودتا و حمایت از شورشیان مسلح خسته شده اند و از این که می بینند بالاخره یک کشور در جهان - یعنی روسیه - در برابر هژمونی آمریکا قرار گرفته خوشحال هستند. این گزارش حاکی است: در همین حال، حتی عربستان سعودی، متحد دیرینه و همدست ایالات متحده در توطئه های امپریالیستی خود، با امتناع از افزایش عرضه نفت، اتحادش با آمریکا را در هم شکسته و تعامل با ایران را آغاز کرده است؛ موضوعی که نشان می دهد جهان از مداخله واشنگتن خسته شده است.

دولت آمریکا وانمود می کند که این حقیقت را نمی بیند، و بسیاری از مردم آمریکا نیز واقعاً آن نمی بینند، که نشان دهنده فراگیر بودن تبلیغات آمریکا و غرب و توانایی آن در سرکوب و مبهم نمایاندن واقعیت است.

اکنون زمان آن فرا رسیده است که مردم آمریکا در مقابل جنایاتی که کشورشان مرتکب شده است بیدار شوند و از این حقیقت آگاهی یابند که بقیه جهان به طرز دردناکی از این جنایات آگاه هستند و بر همین اساس شورش می کنند.

پس از اعتراف به این موضوع، آمریکایی‌ها در نهایت می‌توانند دولت خود را مسئول اعمال خود بدانند و از آن بخواهند که از خصومت با کشورهای جهان از طریق خشونت‌ دست بردارد و در عوض تلاش کند با کشورهای دیگر به صورت برابر در رسیدگی به مشکلات مبرم جهان از جمله فقر، بیماری و محیط‌ زیست تعامل داشته باشد. این تنها اقدامی است که می تواند بشریت را نجات دهد.

جهان آمریکا ۰ نفر برچسب‌ها استعمار ایالات متحده آمریکا جنگ اوکراین و روسیه افول هژمونی آمریکا

منبع: ایرنا

کلیدواژه: استعمار ایالات متحده آمریکا جنگ اوکراین و روسیه افول هژمونی آمریکا استعمار ایالات متحده آمریکا جنگ اوکراین و روسیه افول هژمونی آمریکا هژمونی آمریکا ایالات متحده

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۳۷۳۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شکست تلاش‌ آمریکا برای گسترش نفوذ در آفریقا

افسر اطلاعاتی بازنشسته سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) درخواست اخیر دولت‌های چاد و نیجر برای خروج نیروهای عملیات ویژه آمریکایی از خاک این کشورها را یک شکست دیگر برای سیاست گسترش نفوذ آمریکا در قاره آفریقا می‌داند.

به گزارش مشرق، رسانه‌ها اخیرا گزارش دادند نیروهای عملیات ویژه آمریکایی بعد از آنکه مقام‌های چاد حضور نظامیان آمریکایی در این کشور را غیرقانونی خواندند قرار است در روزهای آینده خاک این کشور آفریقایی را ترک کنند. این اتفاق بعد از آن می‌افتند که سربازان آمریکایی که در نیجر حضور داشتند نیز مجبور به خروج از این کشور شدند.

به نوشته خبرگزاری «اسپوتنیک»، از مجموع ۷۵ نیروی ویژه ارتش آمریکا که در شهر «انجامنا»، پایتخت چاد حضور داشتند، قرار است ده‌ها سرباز پیش از فرا رسیدن موعد انتخابات ریاست جمهوری این کشور در ششم مه، خاک آنجا را ترک کنند.

رهبران چاد در ماه آوریل نامه‌ای را برای وابسته نظامی آمریکا در این کشور فرستاده و به او اطلاع دادند انجامنا به توافقش با واشنگتن که اجازه به حضور این نظامیان در چاد می‌داد موسوم به توافق وضعیت نیروها پایان می‌دهد. هنوز تعداد دقیق سربازان آمریکایی حاضر در این کشور آفریقایی مشخص نیست اما مقام‌های آمریکایی تاکید می‌کنند این تعداد بیشتر از ۱۰۰ سرباز نیست. به گزارش مطبوعات آمریکا، پنتاگون همچنان امیدوار به مذاکرات بر سر توافق جدیدی با دولت چاد و بازگرداندن سربازانش به این کشور بعد از انتخابات ششم مه است.

لری جانسون، مامور کهنه‌کار سابق سازمان سیا معتقد است ارتش آمریکا در صورت خروج از چاد دیگر هرگز به آنجا باز نخواهد گشت.

لری جانسون که مقام وزارت امور خارجه آمریکا نیز بوده در واکنش به برنامه خروج نظامیان آمریکایی از نیجر و چاد گفت: «آسان‌ترین شکلی که می‌توان این مساله را بیان کرد این است که این روند دارد شکست می‌خورد.»

او ادامه داد: «ارتش آمریکا در هر دوی این کشورها پایگاه‌هایی نظامی دارد که برای تعقیب عوامل القاعده و تلاش برای از بین بردن آنها طراحی شده‌اند. اما به وضوح دولت‌های محلی دارند اجرای این سیاست از سوی آمریکا را رد می‌کنند. این واقعا یک رسوایی برای آمریکا از این نظر که کلیت نفوذش را از دست می‌دهد محسوب می‌شود و من فکر می‌کنم روسیه قرار است جای آن را بگیرد.»

کشور چاد از ۱۹۰۰ تا ۱۹۶۰ میلادی تحت حاکمیت استعمارگر فرانسوی‌ها قرار داشت. بعد از آنکه این کشور آفریقایی استقلال یافت فرانسوی‌ها باز هم در چند مقطع در دهه‌های ۱۹۶۰، ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ به بهانه حفاظت از دولت‌های حاکم در چاد سربازانشان را به این منطقه اعزام کردند. نیروهای فرانسوی در فاصله سالهای ۱۹۸۶ تا ۲۰۱۴ یک حضور دائم را در چارچوب «عملیات قرقی» در این کشور آفریقایی حفظ کردند. بهانه اجرای این عملیات نیز حفاظت کردن از چاد در مقابل شبه‌نظامیان و نیروهای لیبیایی اعلام شد. بعد از سال ۲۰۱۴ فرانسه عملیات موسوم به «عملیات برخان» را جایگزین آن کرد. هر چند پاریس این عملیات را یک عملیات ضد تروریسم گسترده در منطقه ساحل در آفریقا خواند اما اکثر دولت‌های این منطقه آن را به عنوان تلاشی شکست خورده محکوم کردند.

روزنامه واشنگتن پست در ماه مه ۲۰۱۴ گزارش کرد آمریکا حدود ۸۰ سرباز را عازم چاد کرده تا از عملیات هواپیماهای شناسایی، اطلاعاتی و نظارتی برای ماموریت یافتن گروهی از دختران دانش‌آموز نیجریه‌ای ربوده شده توسط تروریست‌ها در شمال نیجریه حمایت کنند. کاخ سفید پس از آن اعلام کرده بود این نیروها «تا زمانی که دیگر نیازی به کمک آنها به حل‌وفصل این پرونده آدم‌ربایی نباشد» در چاد باقی خواهند ماند. پایگاه تام‌دیسپاچ در سال ۲۰۱۴ گزارش کرد که تحقیقات این پایگاه مشخص کرده آمریکا به شکلی بی‌سروصدا بعد از آنکه بمباران‌های ناتو، لیبی را به عصر حجر بازگرداند، مناطق نزدیک به آن را بی‌ثبات کرد و باعث جهش خشونت افراطگران و شبه‌نظامیان شد، حضور نظامی خود در چاد را افزایش داده است.

بعد از شکست عملیات برخان که هدفش قرار بود شکست دادن تروریست‌ها باشد کشورهای مالی، نیجر و بورکینافاسو به شکل پی در پی خواستار خروج سربازان فرانسوی از خاک این کشورها شدند. سربازان فرانسوی در بازه زمانی فوریه ۲۰۲۲ تا مارس ۲۰۲۳ خاک این سه کشور آفریقایی را ترک کردند و در این میان حدود ۱۰۰۰ سرباز فرانسوی به چاد منتقل شدند و تا همین امروز نیز در آنجا باقی مانده‌اند.

در این میان واشنگتن پست معتقد است ژنرال محمد ادریس دبی اتنو که از ۲۰۲۱ رهبر چاد بوده به زودی بعد از تکمیل خروج سربازان آمریکایی از خاک کشورش، سربازان فرانسوی را نیز وادار به خروج از چاد می‌کند. این روزنامه آمریکایی متذکر شد چاد به همراه مالی، نیجر و بورکینافاسو برای حل مسائل اقتصادی و امنیتی خود در حال گرایش به روسیه هستند.

چاد از مدتی پیش مشغول تقویت کردن روابطش با روسیه بوده است. مهمت ادریس دبی اتنو در ماه ژانویه سفری رسمی به روسیه داشت و در ماه ژوئیه گذشته نیز وزیر امور خارجه چاد در اجلاس روسیه-آفریقا در سن پترزبورگ شرکت کرد.

جانسون خاطرنشان کرد: «این روسیه نیست که سابقه به بردگی کشیدن سیاهپوستان آفریقایی را داشته باشد. در درجه دوم نیز روسیه هیچ روابط نزدیکی با امپراتوری‌های استعمارگر نداشته است. این فرانسوی‌ها، انگلیسی‌ها، آلمانی‌ها، هلندی‌ها و بلژیکی‌ها هستند که سابقه طولانی در به استثمار کشیدن آفریقا و مردم و منابعش داشته‌اند. بنابر این من صراحتا فکر می‌کنم هم روسیه و هم چین به عنوان واسطه‌هایی صادق دست‌کم خیلی صادق‌تر از آمریکا، توسط کشورهای منطقه در نظر گرفته می‌شوند.

این تحلیلگر سابق سازمان سیا نتیجه‌گیری کرد: «این اتفاقات را می‌توانیم بخشی از فروپاشی به اصطلاح نظم بین‌المللی قانون محور تحت رهبری آمریکا بخوانیم. تلاش‌های آمریکا برای سلطه یافتن بر جهان دارند خنثی می‌شوند. این تلاش‌ها به نوک قله خود رسیدند و حالا دارند از سراشیبی سقوط می‌کنند. بنابراین من هم فکر می‌کنم این یک نشانه دیگر از این است که سیاست‌های آمریکا دارند به بیراهه می‌روند.»